(της Γεωργίας Κανελλοπούλου)
Ο Χίροου Ονάντα ήταν ένας ιάπωνας στρατιώτης που μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο παρέμεινε στη ζούγκλα του φιλιππινέζικου νησιού Λούμπανγκ, πρώτα με μερικούς συντρόφους του και μετά ολομόναχος, πιστεύοντας πως ο πόλεμος δεν τέλειωσε! Έμεινε εκεί τριάντα χρόνια ακόμα, πολεμώντας μόνος του! Πολέμησε με σκιές δέντρων, με κρωξίματα πουλιών, ίσως και με τα ίδια του τα βήματα στην άμμο. Όταν τον πήραν είδηση, άρχισαν να στέλνουν ελικόπτερα που πετούσαν φυλλάδια πως ο πόλεμος τελείωσε, αλλά ο Ονόντα πίστευε ότι τα φυλλάδια ήταν άλλο ένα κόλπο του εχθρού. Τελικά, ένας πρώην ταγματάρχης της μονάδας του πήγε στο νησί, το 1974 πια, και του έδωσε ΕΝΤΟΛΗ να σταματήσει τον πόλεμο και να γυρίσει. Υπάκουσε φυσικά στην εντολή, όταν όμως έγραψε τα απομνημονεύματά του, παραδέχτηκε πως βαθιά μέσα του έλπιζε, όταν είδε τον ταγματάρχη, να του πει “μπράβο, άντεξες τις δοκιμασίες στις οποίες σε υποβάλλαμε”. Ήθελε το τέλος του τριακονταετούς πολέμου του να είναι ένα τέλος αντάξιο της ψευδαίσθησης στην οποία έζησε, κι ας ήταν άλλη μια ψευδαίσθηση κι αυτό.
Ίσως ο Χίροου Ονάντα είναι ο υπερθετικός βαθμός όλων όσων πιστεύουν τόσο πολύ σ’ έναν σκοπό ώστε προτιμούν να πολεμήσουν με τις σκιές τους ολόκληρη ζωή, παρά να αποδεχτούν πως ο σκοπός τους ήταν ένα ψέμα, ένα πουκάμισο αδειανό, ένα κενό κιβώτιο. Είναι κοσμοθεωρία αυτή η στάση, μπορεί να είναι και θρησκευτική αντίληψη. Ίσως πάλι, όλοι να μπαίνουμε λίγο πολύ σε μια πλασματική ζωή εντός των κανόνων που θεσπίζουμε ή που αποφασίζουμε να ακολουθούμε.
—————————————————-
Στο καταπληκτικό βιβλίο του Βέρνερ Χέρτζογκ Το Λυκαυγές του Κόσμου (Μτφρ. Γ. Ποταμιάνου, Εκδ. Βακχικόν), ο συγγραφέας διηγείται στην αρχή πως, όταν του προτάθηκε να συναντήσει τον ιάπωνα αυτοκράτορα, εκείνος αρνήθηκε, «μα, τι να του πω;» είπε, και ζήτησε να συναντήσει τον Χίροου Ονάντα.- [Hiroo Onoda (19.03.1922 – 16.01.2014): ανθυπολοχαγός του αυτοκρατορικού στρατού της Ιαπωνίας, που συνέδεσε το όνομά του με μια από τις πλέον απίστευτες ιστορίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η περίπτωσή του αποτελεί ακραίο δείγμα προσήλωσης σε εντολές ανωτέρων, τυπολατρείας και πείσματος.- Βικιπαίδεια ]
